จากผู้ตาม… สู่ผู้จุดไฟผมเป็นเพียงเด็กธรรมดาคนหนึ่งที่เคยยืนอยู่ปลายเตียงของผู้ป่วย ในห้องฉุกเฉินที่แน่นขนัดที่เคยมองเห็นรอยน้ำตา ความทรมาน และเสียงถอนหายใจของคนเจ็บภาพเหล่านั้นไม่ได้ทำให้ผมกลัว

อันนี้คือนิยายแต่งเองเล่นๆครับ จริงๆตอนแรกจะลงในเด็กดีแต่ว่าเขาบังคับให้ใช้บัญชีนักเขียนซึ่งยุ่งยากไปหน่อยตอนทำ ผมก็เลยเอามาลงพันทิพ จริงๆแค่อยากหาที่ลงนิยายที่แต่งเองครับ เป็นการแต่งเองครั้งแรกคำยังใ

บทที่ 1 – เถ้าธุลีแห่งความลับ สายลมเย็นยามเย็นพัดเอื่อยผ่านผืนป่าเล็กๆ รอบวัดดอนพุทธา ใบไม้แห้งกรอบที่ทับถมบนพื้นส่งเสียงแผ่วเบาใต้ฝ่าเท้า เสียงเผาศพเงียบไปนานแล้ว ทิ้งไว้เพียงกลิ่นควันจางๆ ที่

เริ่มต้นด้วยค่ำคืนเวลาตี 3 ที่พ่อกับแม่กำลังเข้านอน หลังจากงานรวมญาติเสร็จสิ้นลง ผมเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ในห้องเดียวกันกับห้องนอนของพวกท่าน กำลังนั่งปรดทุกข์ จากการกินอาหารไม่ดีในยามดึก ในระหว่างที